Is a space for artistic research, experimentation and imagination. Set up by Bartels in an attempt to articulate and enclose the fringes in the scope of her artistic practice. To explore the absurd, bizarre, boring and (un)usual fascinations at a certain point in time. To dive into the potential of fragmentary bits an pieces, creating analogies between
concepts, questions and ideas. Blurring fiction and reality, where nothing is what it seems and vice versa.
Serious play or playful seriousness.
Schmilblique derived from Schmilblick
The Schmilblick is an imaginary object created by the French humorist Pierre Dac during the 1950s. It is absolutely useless, and can therefore be used for anything, being rigorously entire. Pierre Dac himself credits the brothers Jules and Raphaël Fauderche with its invention.
The word quickly became very popular in French language and was sometimes used as a synonym for thing or stuff, or something designating a strange or unknown object. Nowadays, this word is frequently used to refer to some limited help provided by someone to solve a difficult problem. The idiom is actually 'Faire avancer le schmilblick' (To make the schmilblick move/get ahead, literally). Also, advancing a subject.
Ouvroir | Faire avancer le schmilblick
is a space for artistic research, experimentation and imagination. To explore the absurd, bizarre, boring, the (un)usual. To dive into the potential of fragmentary bits an pieces, creating analogies between concepts, questions and ideas. Blurring fiction and reality, where nothing is what it seems and vice versa. Serious play or playful seriousness.
Set up by Karin Bartels in an attempt to articulate and enclose the fringes in the scope of her artistic practice.
Website in Process
[Route Instructie: Neem plaats op het bankje op de hoek van de kruising Merseloseweg / Langeweg Venray]
(door de ogen van Wim Moorman)
Venray, 25 oktober 2019,
13.33 uur – 14.03 uur
Verhoogd kruispunt op breukvlak van centrum en periferie.
Op bankje, onder boom.
Drie zebrapaden.
Druk verkeer.
Frisjes.
Twee meisjes met paardenstaart steken zebra over.
Drie wandelende mannen in pak. In gesprek. Woord ‘euro’ valt. Werken ze bij de Rabobank tweehonderd meter verderop? Lunchpauzewandeling?
Almaar passerende auto’s.
Overdrijvende wolken.
Aan overzijde stoppen bejaarde man en vrouw gevallen bladeren in ton. Vrouw heeft regie. Man met bladhark, vrouw met soort stoffer in ene en soort blik in andere hand. Mechanische handelingen, zwijgend uitgevoerd. Zou ook toneelstukje kunnen zijn. Of performance.
Almaar lawaai.
Ineens weldadige rust en stilte. Voor twintig, dertig seconden.
Aan overzijde rond wit bord, roodomrand. Opschrift ’10 m’, daaronder twee richtingen uit wijzende pijl. Maar de weg is toch geen tien meter breed?
Zon verjaagt de frisheid.
Busje met opschrift OmniBuzz. Vanwaar toch altijd die vreselijke woordspelige leukigheid?
Verkeerslawaai. Daarbovenuit het gepiep van een vogel in een boom. Boompieper?
Weer twee passerende wandelende Rabobinken.
Auto’s zijn hier de baas.
Oplettende, naar het angstige neigende blik in de ogen van meeste fietsers.
Man op leeftijd met rollator en lichtgroene pet loopt voorbij. Groet.
Aan de overzijde gaan man met blauw spijkerjack en vrouw in rood jasje achterom een huis binnen, de man druk gebarend. Zijn huis? Haar huis? Hun huis? Wat gaan ze doen?
Vrouw op leeftijd in scootmobiel met opvallend rode plastic zak aan stuur sjeest kruising over.
Jongeman op skatebord komt aan denderen, draait af naar rechts, onderwijl telefonerend. De wilde frisheid van limoenen.
Zon weg. Weer frisjes.
Zon. Lastig tegenin kijken.
Wit opgeschilderd pand rechts. ‘XBI. Detacheren en Uitzenden in de Bouwnijverheid.’ Ruitvormig groen logo met gecentreerd witte x. ‘Constructieve bouwers.’ Dat ook nog.
Zwarte auto, daverend van de muziek.
Man duwt rolstoel met vrouw. Steekt in razend tempo twee zebrapaden over.
Auto’s, auto’s, auto’s. Afremmen – optrekken. Afremmen – optrekken. Afremmen – optrekken. Man in blauwe jas en blauwe spijkerbroek loopt traag voorbij. Handen op de rug. In die handen een zuivelachtig product.
(door de ogen van Karin Bartels)
Venray, vrijdag 25 oktober 2019
13.33 u. – 14.03 u.
Ik zit op een bankje. Achter me staat de mooist waaiende boom van Venray. Voor me een kruising. Rechts aan de overkant een witgeschilderd gebouw. Op de gevel staat XBI Constructieve Bouwers. Twee auto’s staan in de rij om over te steken. Een dame passeert. Een auto met Duits kenteken slaat de straat rechts van me in. Aan de overkant aan de lantaarnpaal hangen twee borden boven elkaar. Het ene bord zegt “schouwburg bereikbaar” het andere is rond wit bord met een rode rand in het midden de tekst 10 M ßà. Ik tel zestien paaltjes binnen mijn gezichtsveld. Ze hebben een bordeaux bruine kleur met horizontale witte strepen en ze zijn ongeveer 90 cm hoog. Een vrouw steekt over, ze loopt precies over het midden van het zebrapad. Het is 13.40 u. Bestelbusje Groene Kruis. Aan de overkant komt een dame aanwandelen met een zonnebril op, ze heeft witgrijze haren. Een zwarte lak tas in de ene hand een rode boodschappentas in de andere. Een geel blaadje tuimelt over de stoep in de wind. Rechts langs het bankje lijken de bosjes gras te ademen in het briesje. De zon is aangenaam warm voor deze tijd van het jaar, het lijkt wel voorjaar. Twee fietsers steken over, een meisje van een jaar of 10 en een man van middelbare leeftijd. Een jongen wacht met zijn fiets bij de kruising tot hij kan oversteken. Een vrouw op een limoenkleurige fiets met dito gekleurde fietstas. Ze rijdt van links naar rechts door mijn beeld. Tussen de stoeptegels voor mijn voeten groeit gras. Daarachter volgt een perkje met struikachtige planten van ongeveer 60 cm hoog. Ze deinen mee in de wind. Een rode auto op de kruising. Hoe heet deze straat eigenlijk? Ik zie nergens een bordje. Een meneer wandelt voorbij met zijn rollator en groet me. Ik groet terug “hallo”. Het is 13.47 u. Een man met een pet op een fiets. Aan de overkant van de kruising staat een sculptuur in cortenstaal. Op het bovenste deel zijn de letters M-E-R-S-E-L-O-S-E uitgespaard. Aan de overkant loopt een man met een paar wandelschoenen in zijn rechterhand. Aan de overzijde een dame met een rollator. Ze snijdt het zebrapad af. Dame met rode sjaal, meisje met knot, vrouw bellend op de fiets. Rechts van me een lantaarnpaal, in mijn gezichtsveld staan er vijf in totaal. Een auto met piepende remmen ook al komt deze langzaam aanrijden. Het huis links aan de overzijde heeft een raam openstaan op de eerste verdieping. Aan de hemel drijven wolken rustig voorbij. Ik hoor de wind door de bladeren van de bomen ruisen. Omnibus, auto, fietser, rode auto, zwarte auto, heer op fiets, grijze auto, koningsblauwe auto. Een meisje met een lollystokje in de mond. In de verte een dame met een plastic zak en een grijs jack. Een vrouw komt voorbij in een rolstoel, ze wordt geduwd door een man, ze lopen stevig door. Aan de overkant staan afzettingen op de stoep, ze lijken op een lage rekstok in een speeltuin. In de verte zie ik een huis met op een afdakje figuren. Kerstversiering? Ik kan ze niet goed onderscheiden, maar het lijken twee verlichte rendieren met slee te zijn. Een jongen met een pet en koptelefoon passeert. Auto met gele koplampen. Het is 14.00 u. Een meisje kijkt me aan door het autoraam van de bijrijder. “Zone 30”, witte bloemen, witte omafiets met witte krat, de bestuurder draagt zwarte kleding. Een vrouw op een scootmobiel met een wandelstok achterop. Het weer betrekt, de zon kruipt achter de wolken. Het geritsel van herfstbladeren die tuimelen over het trottoir. Het is 14.03 u.
Zelfde dag • Zelfde tijd • Zelfde bankje, work, collaboration with writer Wim Moorman, Cultura Venray, Venray (NL)